Mijn laatste dagje Taiwan begon vroeg. Om half 7 ging mijn wekker om de laatste dingen in te pakken en mijn kamer op te ruimen voor vertrek. Toen m'n kamer leeg en opgeruimd was, was het tijd om mijn
sleutel af te geven bij de nursery (en ook nog even een blik op de baby's te werpen). Om acht uur stonden mijn derde zus en haar vriend mij al op te wachten om me nog wat Taiwan spots te laten zien
(naar Hsinchu zijn we uiteindelijk niet meer gegaan, te druk geloof ik). We begonnen in Yingge, een plaatsje 20km te zuiden van Taipei en bekend van de keramiek die er vandaan komt. En dus is daar
ook een museum aan gewijdt. Het museum verraste vooral met de verwerking van keramiek in een motorblok en in een ruimtevaartstelsel.
De rest van mijn familie (ouders en jongste zusje) ontmoetten we halverwege op weg naar Sanxia. Een plaatsje waar we een tempel bezocht hebben en een rondje hebben gemaakt door 'old street' (wat
gelijk staat aan Taiwan snacks (croissants, Taiwan style en mega kroepoek) en (toeristische) winkeltjes kijken).
Daarna nog even in een department store gehangen (het regende en dan ga je dus naar een departmentstore).
Om een uur of zes waren we al op het vliegveld, veelste vroeg (mijn vlucht ging pas na 10-en) maar beter dan te laat. Op het vliegveld ontmoetten we mijn oudste zus (met haar vriend) en mijn neef.
Met het hele gezelschap gaan eten (nog één keertje echte bubble tea voor mij). Daarna mijn bagage ingechecked (met 23,5 kg, echt het max gewicht). En toen begon het wachten. Die tijd hebben we
vooral wat pratend en lachend om momenten doorgebracht. Nadat we nog even een kleine fotoshoot hadden gedaan met iedereen, was het om een uur of half tien toch echt tijd om gedag te zeggen. Dat
wordt met elke reis toch wat lastiger. Een paar traantjes rolden er wel en de mogelijkheid om te zwaaien werd tot het laatste moment gebruikt.
Bij het opstijgen van het vliegtuig zei ik in gedachten ook Taiwan gedag. Het land dat toch een klein beetje meer als een (tweede) thuis is aan gaan voelen. Maar natuurlijk ga ik nog een keer terug
naar Taiwan, er wacht immers een familie op me daar (en het land zelf heeft nog altijd plekjes om te ontdekken).
Mijn terugreis met het vliegtuig ging een stuk sneller dan de heenweg, heerlijk veel geslapen. En nog één keertje van die vliegtuigmaaltjes genoten.
Wel een beetje raar dat ik nu het merendeel van de gesprekken in het vliegtuig (achter me bijvoorbeeld) weer kon verstaan...
De landing duurde even, maar ik was weer in Nederland. En die kennismaking was vooral wat frisjes qua temperatuur (de komende dagen maar weer even aan wennen, onder het genot van de prachtige
herfstkleuren die ik toch nog even mee kan pakken).
Van de ene kant van de wereld naar de andere en van mijn ene lieve familie naar mijn andere lieve familie. Mijn papa en mama stonden mij met enorme balon op te wachten om weer naar huis te rijden.
En qua verkeer vroeg ik me in de auto af waar toch al die scooters bleven...De teller bleef op twee steken en een stel fietsers.
Dit is dan mijn laatste blog, geschreven vanachter m'n bureautje waar zo'n tien weken geleden ook mijn eerste blog geschreven werd. De tijd is omgevlogen en ik heb genoten van Taiwan en vaak met
een glimlach jullie lieve, leuke reacties gelezen (Thanks!).
Vorig weekend mijn laatste familieweekendje. Zaterdagmiddag toen ik aangekomen was bij mijn familie zijn we naar het plaatsje Jiji (in Nantou country, centraal Taiwan)geweest. Plaatsje vooral bekend
van het treinstation. En hoewel het aantal mensen dat direct op en langs het spoor loopt, springt en zit anders doet vermoeden, er rijdt ook nog steeds een trein (die gaat de bergen in). De mensen
worden overigens wel op tijd gewaarschuwd. Rond het station is het veel drukte met etenskraampjes (toeristische) winkeltjes en er worden fietsen (en dan vooral tandems) verhuurd. Na Jiji zijn we naar
het plaatsje Jhushan waar een tempel staat die bekend staat om het brengen van rijkdom. Het 'bewijs' is een toiletgebouw vlakbij. Kosten: 38800000 NTD (geen typefout in nullen ;)), duur dus. Zondag
zijn we naar een fabriek/museum/winkel geweest waar ze handoeken maken, waar het leukste eigenlijk is dat ze ook handoeken in de vorm van taarten, ijsjes en knuffeltjes vouwen. En daarna naar een
parkje net buiten Huwei (vissen voeren, hele grote) en een kijkje genomen bij de steel bridge daar. 's Avonds gingen mijn broertje en zusje terug naar school, wat in houdt dat er niet zo actief
vertaald kan worden. De oplossing: woordenboekje (met markeringen van de handige zinnen/woorden door mijn zusje) voor moeders. Uiteindelijk werkt gebaren ook. En uit 'tomorrow, good morning' en
wijzen naar broodjes kan ik wel breakfast halen :). En ook mijn oudste zusje kon best wat vertalen dus compleet handen voeten werk werd het nu ook weer niet ;). Maandag met moeder en oudste zus naar
Sitou park geweest. Een park ontzettend in de bergen (phoe wat een (stijle) haarspeld bochten)! En er groeit daar ook veel bamboo, En dat kun je voor vanalles gebruiken, waaronder een brug (zie
foto), best stijl. En een stukje tussen de boomtoppen gelopen met de skywalk. Een loopbrug van zo'n 22,6 meter hoog en ja, je kon ook naar beneden kijken door de gaatjes. Mijn oudste zusje vond t
maar niets, maar toch wat leuke foto's gesnapt. Op de terugweg dan toch nog een keertje langs opa en oma in Lugu geweest. Daar waren we nu toch niet ver vandaan. Dinsdag weer naar Taipei, mijn
familie zette me af op het HSR-station in Chiayi, dus k was in anderhalf uur in Taipei (dat is inderdaad dezelfde tijd als naar Kaoshiung de week ervoor, maar deze trein stopte op meer stations).
Mijn laatste weekje Taipei is vooral een on-toeristisch weekje geweest. Wat winkels in geweest (boodschappenlijstje van thuis! Handig iemand in Taiwan!). Ik heb al wel weer even mijn Nederlands
kunnen oefenen met een vader en geadopteerde dochter die ook even op de zevende sliepen. Was wel gezellig even anderhalve dag. Verder vooral nog even wat tijd doorgebracht bij de baby's. Want ook die
ga ik missen. De airco vertoont wat kuren, dus van de week werd de office van Zuster Rosa (directrice) voor een dagje omgetoverd tot geïmproviseerde nursery. Krap mar knus. Gisteren nog één keertje
toerist geweest: een kijkje genomen in het presidentiele paleis in Taipei. Waar de beste man ook nog altijd werkt, dus security en verplichte gids. De onze bezorgde me een informatie overload in
Engels (met accent), maar wel interessant. Vooral over de tijd van de Japanse kolonisatie van Taiwan. 's Avonds een gezellig afscheids etentje gehad met Cecilia en Grace (Ruey-Ling zou later komen,
maar het werk liep uit). Hotpot en BBQ/gril. Maar door al het lekkere eten wel vergeten foto's te maken, alleen een waar we allemaal heel vol zaten, aan het einde. Morgen stap ik dus weer op het
vliegtuig. Dit keer met bestemming Schiphol, Amsterdam. Maar voor het zover is, morgenochtend eerst nog even een keertje langs Hsinchu met mijn familie om mijn tweede zus op te zoeken (die kan niet
mee naar t vliegveld) en lunchen in de bergen. Ik beloof jullie nog één blog met mijn hernieuwde kennismaking met Nederland. Dus nog één keertje tot de volgende blog!
Deze week dan eindelijk een beetje gereisd, dus een hoop te vertellen. Datbegon met een flitsend treinritje met de High Speed Rail. En High speed it was: in anderhalf uur van Taipei naar Kaoshiung
(bijna 300 km per uur) gesjeesd. Op het treinstation opgewacht door mijn reisgezelschap één van mijn nichten. Nadat we bagage naar hotel hadden gebracht, de stad in. Naar het Kaoshiung fine arts
museum (tentoonstelling over Mucha, art-nouveau) en een rondje door het daarnaast gelegen park. Om de avond te eindigen op een overbevolkte, maar sfeervolle Rueifong night market. Na een nachtje
heerlijk slapen lag er een stad op ons te wachten om verder te ontdekken. Eerst naar Lotus Lake. Een meer met allemaal tempels en pagode's. Kleurrijk en mooi. Daarna wat hoger op gezocht naar de
85sky tower (hoogste gebouw in Kaoshiung) en vervolgens bij een shoppingmall verderop nog eens dunnetjes over gedaan met een ritje in een reuzenrat. De dag afgesloten met een bezoekje aan Cijin
Island, een eiland dat tussen de stad Kaoshiung en de zee ligt. Eerst genoten van een mooie zonsondergang en daarna super vers seafood op. Verser kun je volgens mij bijna niet krijgen.... De volgende
dag met een bus naar Kenting gereisd (2,5 uur hobbelen). Nadat we een hotel bijna aan het strand hadden gevonden de zuidkust opgezocht voor wat sight seeing met de scooter (ik achterop, dat wel). Het
was wel wat bewolkt, maar verder prima weertje. Eerste toerist spot: Sail rock: in werkelijkheid een groot rotsblok aan de kust (zie foto). Eluanbi was de volgende stop. Het meest zuidelijke plaatsje
van Taiwan (maar niet het zuidelijkste punt!), bekend van de vuurtoren (zie foto). De volgende stop was er één waar we bijna weggewaaid zijn, Longpan. Maar wel met een pracht uitzicht, blauwe zee en
groen landschap. En tot slot van de zonsondergang genoten op het meest zuidelijke puntje van Taiwan. Na een lekkere nacht slaap wilde ik mijn dag beginnen met een duik in de Taiwanese zee, helaas zei
een bordje: no swimming. En daar heb ik me dan toch maar aan gehouden. En 's middags hebben we een strandje opgezocht waar ik dan toch nog een duik kon nemen. En kennelijk, the Dutch way want: de
meeste Taiwanezen kunnen niet zwemmen (de hele zee voor mij alleen) en voor bikini's zijn ze te verlegen. Maar ik heb wel lekker genoten, prachtig strand en blauwe zee, wat wil je meer! Nadat ik weer
schoon en aangekleed was naar Maobitou voor meer mooie uitzichten over de Taiwanese kust. Laatste toeristische spot in Kenting bezocht, shandao beach. Het zand daar bestaat voor 97,7% uit gepoleisd
koraal, steentjes en schelpen. En is daarom beschermd, het stukje strand daarnaast is wel open, en daar kon je dus inderdaad stukjes koraal vinden. Wel netjes daar gelaten. Woensdagavond eerst met de
bus terug naar Kaoshiung en daarna met de trein naar mijn volgende stop, Tainan. En ook de stad waar mijn nicht en familie woont, dus daar blijven slapen. De volgende dag sightseeing in Tainan door
een geboren Tainan-er, mijn neef. Tainan heeft ook een behoorlijke Nederlandse historie (het was de plaats waar de Nederlanders eerst in Taiwan aankwamen en een fort bouwden (daar zijn we de volgende
dag heen geweest). Dat bleek al bij de eerste stop, het Koxinga shrine (een tempel en een museum). Genoemd naar de Japanse meneer die de Nederlanders op de knieën kreeg. Mijn neef kon mij veel
uitleggen, maar ik kon ook wat Nederlandse dingen uitleggen (Nederlandstalige landkaarten/plattegronden en over de VOC). Daarna een eindje de stad uit, naar het Chi Mei museum. Een museum, opgezet
door een groot elekronica concern (voornamelijk lcd shcermen ed). Het museum zelf is nogal divers: van alle mogelijke opgezette dieren, naar muziekinstrumenten, schilderijen en (barokke) meubels en
sculpturen, naar middeleeuwse wapens en een Egyptische sacrofaag. Een ander museum was het Tainan museum of literature, waarvan vooral het gebouw mooi was (japanse koloniale stijl). De rest van de
dag verschillende tempels bezocht. Waarvan er ééntje (de Chihkan tower). De Nederlanders bouwden daar ooit Fort Provintia en een beeld laat de overgave van Nederland aan Japan zien. 's Avonds gegeten
bij de sushi express (die met de lopende band sushi). De volgende dag met de auto op pad geweest. Eerst weer naar het zuiden om het Boeddhistische Fo Guang Shan klooster te bezoeken. Een enorm
complex met veel (en grote) boeddha beelden. En een mooi uitzicht, gezien het feit dat t op een aardige berg gelegen is. Na een lunch in een grote shopping mall (met indoor ijsbaan) naar Anping
gereden. Waar we eerst een boottochtje hebben gemaakt door de mangroves (in stijl, met chinese hoed). Daarna dan het Fort Zeelandia bezocht. Waar alleen de onderste helft Nederlandse geschiedenis is,
de bovenste laag en de bekende toren stammen uit de Japanse koloniale tijd. 's Avond pasta gegeten bij een restaurantje dat wonderbaarlijk genoeg: Keukenhof Garden heette. Mijn nichtje (die ook mee
was, net als mijn neef, en de broer van mijn neef's vrouw (plus vriendin en haar broer)) dacht altijd dat het Engels was... Na het eten nog een Taiwanese student met fietspech geholpen (ketting lag
eraf). Eerst verbaasd (zo snel gefixt?) en daarna dankbaar. Tja, Nederlands he... En vandaag voordat ik naar mijn familie in Yunlin gegaan ben (want daar ben ik nu), eerst langs een oud-tante geweest
in Tainan. Ik noem haar tante non en ze is ooit ook naar Nederland geweest. In tainan heeft ze twee boeddhistische tempels en ze is dus erg druk, dus een kort bezoekje. Nu dus nog een weekendje bij
mijn familie, want het einde van mijn reis komt langzaam in zicht (nog maar anderhalve week!!). Dus daar ga ik nog even van genieten!
Deze week natuurlijk veel met m'n familie (de Ditewiggen) opgetrokken. Een beetje winkelen met broertje lief (ja, echt het kan: winkels kijken (èn dingen kopen)). En weer echte Ditewiggen humor zo
hier en daar. Maar Taiwan is ook voor mijn broertje en zusje het land van hun roots! En dus was het woensdag Taiwan-family-day voor Jorick en Melissa. 's Middags hadden we een afspraak op kantoor bij
Christian Salvation Service (CSS), een ander kindertehuis in Taiwan. Het is opgericht door een Amerikaanse, Paula (en die is nog steeds directrice daar). Maar we waren daar voor de meeting met Jorick
zijn familie (birth-mother, tante en oom). En we hadden een social workster die voor ons vertaalde. Drie jaar geleden heeft hij zijn familie ook al ontmoet (toen was ook oma erbij). En het was goed
om iedereen weer te zien. De eerste opmerking voor Jorick: je bent nog langer geworden... Alles ging verder goed met zijn moeder en hij heeft een oom die compleet voetbalfan is. Maar er moet nog wel
het een en ander gebeuren voor een beter Taiwanees team, dus of Jorick misschien niet naar Taiwan kon komen. De grootste overeenkomst tussen Jorick en zijn birth-mother is hun mond (die is zo goed
als hetzelfde, erg leuk om te zien). Het bleef bij een uurtje, maar het voelde goed. Na wat eten bij de Taipei101 (hele lekkere cupcakes), richting Cathwel in Shenkeng voor de meeting met Melissa
haar birth-moeder. Spannend, want voor mijn zusje de eerste ontmoeting! De verassing was dat Melissa niet alleen haar moeder kon ontmoeten, maar dat ook haar oma en twee halfbroertjes. Een
medewerkster van Cathwel hielp ons bij de vertaling. Maar de eerste ontmoeting was vooral kijken en zoeken naar (en het vinden van) overeenkomsten bij elkaar. Samengevat een mooie ontmoeting met een
moeder die zelf ook nog een beetje Engels sprak. Foto's van de ontmoeting van Jorick en Melissa de ontmoeting zet ik niet op de blog, omdat dat misschien voor de birth-families niet fijn is.
Donderdag heb ik met de Ditewiggen weer even toeristje gespeeld: naar Chiang Kai-Shek memorial geweest. En daar de wisseling van de wacht gezien. Hoewel zwaar toeristisch, blijft het toch best
impressive om de heren op de seconde gelijk te zien marcheren/stampen met wapen. En het is toch ook het vermelden waard dat wanneer de heren op 'hun blok' staan, hun pakken nog even rechtgetrokken
worden door iemand van de security. De volgende dag was voor de Ditewiggen vooral wacht-dag (want: 's avonds pas vliegen). Dus moet je iets te doen hebben. Melissa en ik zijn naar de kapper geweest.
Eéntje waar (zij het een beetje) Engels gesproken werd. Ik een (kleine) knipbeurt, zusje wat langer in de stoel voor een haarkleurtje (zie foto's voor resultaat). En terwijl mijn Nederlandse familie
in de taxi richting het vliegveld zat, had ik 's avonds afgesproken met mijn derde zus (die in Taipei woont) en haar vriend (plus zus en vriendin) om naar Yamingshan National Park te gaan. Maar eerst
een hapje eten bij een pasta restaurant. Super lekker (en bijna als in Italië, echt waar). Van het park zelf heb ik niet zoveel gezien, wel genoten van het uitzicht over een zee van lichtjes (Taipei)
met een pot fruit thee erbij. Na een nachtje bij m'n zus slapen naar de Taipei World Design Expo geweest met de hele club. Heel erg druk (zie foto), maar wel erg leuk (ook vanwege mijn
communicatievak (ja, mag ik nu zeggen, nu ik afgestudeerd ben). Maar ik ga nu een tas inpakken, want morgen vertrek ik voor een weekje naar het zuiden van Taiwan. Kaoshiung, Kenting en Tainan staan
op de planning. En dat ga ik niet alleen doen, want een nicht van mij gaat mee (tja, familie in Taiwan resulteert wel eens in verrassingen). Tot mijn volgende blog!
Vorige week ben ik naar het Museum of the Institute of History and Philology geweest, op een universiteits campus: Academia Sinica. De campust vinden was niet zo moeilijk, dat stond namelijk netjes
beschreven in mijn Taiwanguide. Maar de campus is nogal groot... Dus even gevraagd. Om er vervolgens zelfs heen gebracht te worden door iemand van de uni. Het museum was best impressive! Niet heel
toeristisch, dus als je naar Taiwan gaat en je hebt tijd over, neem een kijkje. Ik heb alleen geen foto's van mijn fotokaartje had ik per ongeluk in m'n laptop laten zitten... En sinds vrijdag voel
ik me weer een beetje toerist hier (en wordt ook weer zo geïdentificeerd, ten minste als ik met hen loop). Mijn ouders, broertje en zusje (de Ditewiggen) hebben vrijdag voet op Taiwanese bodem gezet.
Hun hotel (vier persoonskamer met flatscreen en bubbelbad)zit in de wijk Ximending, behoorlijk hartje Taipei. Het houdt ook in dat we terug zijn bij het Westerse eten. Zo doende ben ik dan toch nog
in de McDonalds beland... Maar dat was na een heel gezellig familieweekend (ja, nog ééntje, de derde volgens mij...) in Yunlin. Daar zijn we zaterdag heen gegaan met de trein (ritje van vier uur...).
En 's middags zaten we in het Yunlin Hand Puppet Museum in het plaatsje Huwei, waar een international hand puppet festival aan de gang was. Dus een stukje poppenkast (zo zouden wij dat in Nederland
noemen, maar de poppen hier zijn een stuk mooier, zie foto) gezien en zowaar was daar een echte Puppet master aanwezig (een beroemdheid in Taiwan). Huwei is ook de plaats waar het ziekenhuis staat
waar ik 21 jaar geleden geboren ben, dus ook daar zijn we even heen gelopen. Volgens mij kun je niet veel verder terug naar je roots.... 's Avonds naar de night market in Douliou geweest, een grotere
night market (en veel, veel drukker: schuifel, schuifel) dan waar ik vorige week was geweest. Weer thuis aangekomen werden we verrast met cadeautjes. Waarbij vooral de bloembollen die mijn ouders
meegenomen hadden voor een hoop lol zorgde. De tulpenbollen waren net kleine uien en de narcissenbollen vertoonden gelijkenissen met knoflook (om te checken haalde mijn broertje een ui uit de keuken
en een tros knoflook uit de schuur... zie foto). De volgende dag hebben we veel in de auto gezeten en in de stad Hsinchu mijn tweede zus opgezocht op haar werk (want ze was dus niet in Yunlin). En
daar de Hsinchu City God Temple bezocht voordat we naar Taipei gereden werden. Treinkaartjes waren er namelijk niet meer, ten minste geen zitplaatsen (en om nou vier uur te staan in de trein...).
Onderweg naar Hsinchu nog wat pauzes ingelast bij wat wegrestaurants (waaronder één met een aantal kleine aquaria). En vandaag zijn we (de Ditewiggen) naar/in/op de Taipei101 geweest. Het eigenlijke
plan (maokong, vooral voor de gondola's) ging niet door want bij het gondola station aangekomen was het gesloten voor onderhoud. Maar eerst een stopje bij Sun Yatsen Memorial hall. Daar moet je heen
als je naar Taiwan gaat, de beste man wordt (over het algemeen) gezien als de 'vader van het moderne China'. Dat is verrassend genoeg het geval in zowel Taiwan als in China, is er toch iets waar ze
het over eens zijn ;). Daarna dus naar de Taipei101, in 37 seconden van de 5e naar de 89ste verdieping gezoefd (op 382 meter hoogte). Uiteraard met mooi uitzicht (niet echt meer bij daglicht helaas,
daar waren we net wat te laat voor (en ook de rij voor de lift was daar wat aan de lange kant voor). Nog even een weekje genieten hier met de Ditewiggen! Meer over onze avonturen hier in mijn
volgende blog.
Het is een beetje druk geweest, dus voor het weekend niet kunnen posten over vorige week, nu dus een poging om vorige week èn een familieweekend in één blog te beschrijven. Dus wat meer leestijd
incalculeren :) Vorige week naar het Museum of Contemporary Art (MOCA) geweest. Waar de grote tentoonstelling over mode ging, niet helemaal wat ik bij het museum in gedachte had, maar het werd mooi
gepresenteerd. Woensdag een een dagje Beitou gedaan. Dat is een deel in het Noordoosten van Taipei. Vooral bekend van de hotsprings, maar ook de Japanse architectuur en de Taiwanese aboriginals
(zoals in zo'n beetje elk gebied van Taiwan is er een of meerdere stammen. In totaal zijn er veertien erkende stammen). Ik ben (als bijna echte tourist) alle 'spots' af gelopen. Begonnen bij het
Ketagalan Cultural center. Veel (interessante en leerzame) info over de indignious people of Taiwan (en bijna alles ook nog netjes in het Engels erbij, jippie!). Daarna naar het Hotspring museum. En
dat was het eerste museum waar ik met een gevalletje, schoenen uit slippers aan te maken kreeg. Alle musea daarna ook, om de houten vloeren mooi te houden denk ik. Het voelde net alsof je een beetje
Japan binnenloopt. In vergelijking met de traditionele gebouwen die ik in Taiwan tegen ben gekomen zijn de Japanse gebouwen wat simplistischer. Het museum zelf is ooit ook echt een hotspring/badhuis
geweest. Thermal Vally was de volgende stop. Ook bekend onder de wat onheilspellende naam Hell Valley. Het is een waterbron met groene sulfur (geloof ik) en zo'n 70 graden. Dus stoom! Dankzij deze
bron zijn er in Beitou zoveel hotsprings. En het is ook één van de redenen waarom men vroeger dacht dat er in de valley heksen woonden... Het was in ieder geval een mooi gezicht. Vervolgens even een
kijkje genomen bij de Puji temple, een (kleine) tempel in Japanse stijl. Veel simplistischer vergeleken bij de tempels die ik in Taipei bezocht heb. Ik had het gauw gezien en daarna volgde een
(lange) wandeling heuvel-/bergop. Naar het Taiwan Folkarts museum. Ook al zo'n mooi japans bouwwerkje. 's Avonds ben ik half Taipei weer door gegaan (de MRT is zo fijn!), naar de Shida Nightmarket.
Waar vooral veel studenten komen vanwege de Uni('s) die vlakbij zitten. Leuk en goedkoop. Kwam in een winkeltje terecht, dat ik nu het tassenhemeltje noem. Het overgrote deel van de tassen wat 290
NTD (wat meer dan 7 euro). Ook de tassen waar je in NL tussen de 15 en 20 euro kwijt bent. Erg fijn, wel netjes ingehouden, twee tassen gekocht (grote en een kleine). Vrijdag brak m'n familieweekend
aan. Dat begon met een treinritje naar Taichung. 's Middags met m'n jongste zusje (na een lekkere lunch) naar Taichung Park geweest en een klein museum (broadcasting museum, maar alles was chinees).
's Avonds met broertje en zusje de nachtmarkt daar over gegaan (allerlei snacks op waaronder inktvis en een hotdog van een stokje (ze eten hier niet alleen met stokjes, maar ook bijna alles van
stokjes)). Later die avond kwamen mijn derde zus en haar vriend er ook bij en hebben we in een restaurant (wat een soort museum was van het oude taiwan, zie foto) lekker (nog meer) gegeten. Na een
nachtje slapen met z'n allen bij mijn zusje op haar kamer de volgende dag naar het national Taiwan Museum of Fine Arts geweest en daarna nog in een echt theerestaurant bubble tea op, yumm! 's Avonds
naar Dapi in Yunlin gereden, de volgende dag was namelijk de bruiloft van een nicht van mij. Als lunch voordat we 's avond naar de bruiloft gingen heb ik pasta gekookt voor mijn familie (geslaagd en
ze leren snel, want op de dag dat ik weer naar Taipei ging kreeg ik als lunch pasta gemaakt door moeders en mijn jongste zusje). Dat ging voor een deel zoals de lunch bij de verloving, met als
verschil dat deze versie veel groter was en dat er drie jurken waren (in plaats van één...) en dat we er met een touringcar heengingen (grote familie en het was in Taichung). Met karaokeinstalatie
kwam ik op de terugweg achter (ik doe het mijn Taiwanese vader niet na....). In het kort was het vooral veel eten (ik heb zowaar haaienvinnensoep op, maar daar kwam ik pas achteraf achter, ben er
namelijk niet echt voorstander van...). De maandag was een feestdag Double Ten Day en dit jaar bestaat Taiwan 100 jaar! Beste plaats is dan eigenlijk Taipei, maar ik heb het met mijn familie gevierd
met een dagje naar de oude havenplaats Lugang en daar een heel ritsje toeristische plekjes bezocht (en veel foto's gemaakt, uiteraard). 's Avonds was er bij haven vuurwerk en dat hebben we geweten.
Want het idee was om daar te gaan kijken, de praktijk was vooral file (en veel, heel veel scooters). Dus uiteindelijk vanuit de middenberm net boven de bomen kunnen kijken, beetje verweg, maar toch
nog wel mooi (de volgende dag op de tv een stukje van de hele show gezien, dat was natuurlijk wel een stuk indrukwekkender geweest). Nu was de heenweg file, maar de terugweg spande de kroon: twee uur
in filetempo voordat we Lugang uit waren. En vanavond weer in Taipei aangekomen, deze keer wel met de trein (een ritje van vier uur dat is met de snelste trein, met uitzondering van de
hogesnelheidstrein, maar die stopt niet op het stationnetje waar ik vanaf vertrok: Dounan). Later in de week komen de Ditewiggen ook naar Taiwan, maar daarover meer in mijn volgende blog!
September ligt alweer achter me! En deze week heb ik heb weer veel gedaan... Dinsdag ben ik naar een Miramar entertainmentpark geweest. Een shoppingmall en bioscoop, maar ik ging voor een ritje
reuzerat (het op twee na grootste van Taiwan). Voor een mooi uitzicht (zie foto) door het heldere (warme (30+ graden) weer. Woensdag had ik afgesproken met Meien, een Taiwanese die in Taipei woont en
werkt. Ze is freelance schrijfster (en bezig met drie boeken, waaronder één om Taiwanezen bekend te maken met internationale adoptie). Ik ken haar via een andere geadopteerde Taiwanees (hè Eva!) en
ze schrijft stukjes voor het verenigingsblad Karakter van Wo De Gu Xiang (WDGX, vereniging voor geadopteerde Taiwanezen in Nederland). Voor dat blad doe ik de vormgeving en de redactie (eigenlijk 't
hele blad dus). Zie verder de linkjes rechts onderaan op deze blog om de website van de vereniging te bekijken. Gezellige middag gehad en koffie gedronken in 't café van haar broer. En veel gepraat
over adoptie (vanwege haar boek en omdat ze een achtergrond heeft als social workster). M'n weekend ben ik begonnen met een dagje Noord Taiwan. Letterlijk Noord, want ik ben zowaar op het
noordelijkste puntje van Taiwan geweest! Fugui Cape(zie foto als bewijs). En om dat te vieren ook maar meteen even met de blote voetjes door het zand en in de zee gespetterd (zie foto)! De cape ligt
bij het vissersdorpje (met nadruk op JE) Fuji. Ik was erheen gegaan met de bus vanaf het laatste metrostation op de noordelijke MRT-lijn (Danshui of Tamsui wordt beide gebruikt op dit moment). Ik
wist met behulp van mijn fijne toeristische boekje welke bus ik moest hebben en welke stop het ongeveer zou moeten zijn, maar dat was het wel. Het was opletten geblazen, want er werden geen haltes
getoont in de bus, dus het was een kwestie van meekijken op de verkeersborden. Na mijn bezoekje aan het hoge Noorden, een bus terug naar (startpuntje) Danshui om dat te gaan verkennen. Helaas begon
het toen ook te regenen (en dat hield de rest van de dag niet meer op). Danshui is een havenstadje twintig kilometer ten Noorden van Taipei (en dus makkelijk te bereiken via de MRT). En met een
beetje Hollandse historie. Nadat de Hollanders de Spanjaarden hadden verslagen in de zeventiende eeuw, bouwden ze het Fort Antonio (de eerste versie van bamboo en hout in 1642 en de tweede versie
(die er nu nog nog staat)van steen in 1644-1646). En daar kwam ik zowaar een Nederlander tegen, maarja wie denkt daar nu aan als je alleen maar Engels praat. Dus ik vroeg: Could you take a picture of
me please with this sign (info bord over Fort Antonio) because I'm from Holland? Oh, echt ik kom ook uit Nederland. Goed, dat had ik even niet aan zien komen. Maar hij had een dagje vrij op z'n
zakenreis, dus even wat Nederlandse historie opzoeken. Toch leuk om even Nederlands te kunnen praten (was het bijna verleerd). Het fort wordt ook wel Hong Mao Cheng genoemd, wat zoveel betekent als
het roodharige fort in het Chinees. En het fort is inderdaad rood van kleur, maar die kleur kreeg het pas toen de Britten de boel overnamen in 1863. Het fort werd toen het Britse consulaat en er werd
nog een huis naast gebouwd om in te wonen (ook even gekeken, brits, tot in de puntjes, inclusief portret van The Queen). Een andere toeristische trekpleister is de Fisherman's warf. En dat is precies
wat het is een kleine werf met een 'Lover's bridge (want geopend op valentijnsdag in 200...ook nog licht roze van kleur). Het is de plek om de zon te zien verdwijnen in de zee, maar dat heb ik niet
gezien (te veel regen). Dus een ferry terug genomen, naar de werf vlakbij het metrostation. Zaterdagavond vrij van werk, want ik ben naar een moderne balletvoorstelling geweest. Dat had ik van de
week spontaan bedacht toen ik in een foldertje een foto zag. En dat was het ook qua informatie, want de rest was in het Chinees. Met wat hulp van de mensen hier bij Cathwel de Engelstalige info
kunnen vinden en uiteindelijk een kaartje gekocht (voor 600NTD (15 euro)). Het ballet heette 2011 Scenery in Four Colors en werd gedanst door het Capital Ballet Taipei. Een klein gezelschap van negen
dansers (waarvan één man). Vier humoristische, soms wat vage(maar wel mooie) stukken gezien. Ik ben nu dus al een maand in Taiwan! En ik kan nu wel de conclusie trekken dat ik over het algemeen
doorga voor Taiwanees. Met name de bushalte is een favoriete plek voor mensen om me, in het Chinees aan te spreken (is een keer of vier gebeurd). En ook in winkels wordt ik standaard in het chinees
begroet/geholpen/aangesproken. De gewoonte in veel (kleinere) winkels is om klanten direct aan te spreken zodra je iets van dichterbij bekijkt. En er dan ook meteen een promotiepraatje bij afsteken.
In het Chinees dus. Ook als ik in het Engels antwoord (ik begroet met hello), krijg ik een respons in het Chinees. Als ik mensen aanspreek in het Engels (om de weg te vragen bijvoorbeeld) lopen de
reacties uiteen van verward, geschrokken en relax (en vervolgens overgaan op Engels). Maar vooral de eerste is vaak het geval. Ik heb zelfs iemand gehad die even voor de zekerheid vroeg, you really
don't speak chinese? Of mensen gaan gewoon door in het Chinees (ook als ik zeg: In English, please?). Leer ik dan geen woord Chinees, als iedereen het tegen me spreekt? Nou, het blijft vooral op
herkennen hangen. Getallen kan ik nu wel herkennen, het woord voor lunch en avondeten (is hetzelfde), goed zo (of iets in die richting) en het woord voor klappen (als in in je handen klappen). De
laatste twee met name doordat ze met regelmaat bij de baby's gezegd/gezongen worden. Het is weer een lang verhaal geworden! Volgende week weer een nieuwe berichtje uit Taiwan!
Taiwan begint wat af te koelen (24-27 graden) dus het ontdekken van Taipei en omgeving is wat relaxer. Deze week ben ik de bergen in gegaan. Een kabelbaan (en een behoorlijke ook, van vier kilometer)
bracht me naar 299,3 meter hoogte naar Maokong ten zuiden van Taipei. Op de heenweg in een 'Crystal Cabin' gezeten, wat inhield: een glazen vloer (zie foto) voor de terugweg een gewone cabin gekozen,
want in het donker is er niet zoveel te zien onder je voeten. Ik heb er die middag/avond vooral katten(beelden) theehuizen en tempels gezien. De katten omdat de naam (Maokong iets betekent als geen
kat, beetje verwarrend, google maar) en theehuizen omdat er (vroeger) veel thee vandaan komt (kwam). Nu is het voornamelijk het toerisme dat de boel draaiende houdt. Voor 200 NTD (= +/- 5 euro) heb
ik er genoten van een pot thee, een bord tofu (gestoomd in thee, zei het Engelse menu) en een fijn uitzicht op Taipei (helaas niet helemaal helder, maar toch behoorlijk impressive). Verder een aantal
tempels bezocht (maar één, volgens mij ook de bekendste heb ik alleen vanuit m'n kabelbaanbakje gezien). En een klein theemuseumpje. Verder nog wat meer van Taipei gezien, voornamelijk musea. Een
beetje moderne kunst uit Taiwan, Japan en Frankrijk in het Fine Arts Museum (in de buurt van het dure Grand Hotel) en later in de week het National Taiwan Museum en de City Landbank Exhibition Hall.
De laatste zat bij het ticket van het National Taiwan museum inbegrepen. En beide musea waren vooral impressive op gebied van exposities over de natuur. De Exhibition Hall was bijvoorbeeld geheel
gewijdt aan de evolutie, maar vooral impressive waren ed skeletten (waaronder een aantal enorme dinosaurus skeletten!). Die hall is de grote publiekstrekker, maar het was natuurlijk ooit een bank. En
een bank heeft een kluis, dus die heb ik ook even bezocht. En een middagje geshopt in de de 'fashion area' (Wufenpu Garment wholesale area) waar allemaal kleine kleding- tassen- en schoenenwinkels
zitten die (veelal) tegen inkoopprijs verkopen (cheap!!). Nog een tempel die ik bezocht heb, was in de buurt van de Dadaocheng warf (wat er op wat foto's mooi uitzag, maar in werkelijkheid mee wat
bouwproject was). De City god Temple, in een straat waar allerlei gedroogd eten (waaronder ook haaienvinnen en iets dat leek op (dieren)tongen) en tempel offeringen verkocht worden. Duidelijk een
straatje Taiwanese cultuur. De tempel zelf is vrij klein, maar er werd actief geofferd en er stond veel uitleg in het Engels (dan wist ik voor de verandering ook eens waar ik naar keek). De
offeringen bestaan vooral uit eten, maar ook make-up en nepgeld heb ik gezien. Met het Taiwanese geloof (voornamelijk Taoistisch, maar ook 'volksgeloof' wat een soort mix is van taosime, boeddhisme
en confuïsme) heb ik niet heel veel (al zijn de tempels dus wel mooi, vooral kleurrijk). Dus ik heb vandaag wat bekenders opgezocht: een kerk. Om precies te zijn de Grace Baptist Church in het
Universiteitsgebied van Taipei (waar meer kerken zitten, bijna ernaast zit een Lutherse kerk en een half blokje verder heb ik een evangelische kerk gespot). De dienst die ik bezocht heb was tweetalig
(Chinees en Engels). Vooral een grote kerk (hoewel 'ie bij deze dienst lang niet vol zat). Grootste verschil met wat ik ken: de schriftlezing werd hardop en gezamelijk gedaan. Eén van de leuke
overeenkomsten: Als een hert dat verlangt naar water (in het chinees en daarna in het Engels en ik ken 'm natuurlijk in de mooie NL-versie van zusje Melissa). Erg leuk om even wat 'bekenders' te
zingen/horen. Verder werk ik nog lekker in het kindertehuis, En ik ben ge-upgrade naar klimpaal, gezien het feit dat de kleintjes niet meer alleen kruipen maar ook enthousiast hun eerste stappen
zetten en zich overal aan vastklemmen voor wat extra steun. Er is er ook één die geleerd heeft om te springen, wat er behoorlijk grappig uitziet, dus er wordt ook volop gelachen. Tot het volgende
verslagje !