Deze week natuurlijk veel met m'n familie (de Ditewiggen) opgetrokken. Een beetje winkelen met broertje lief (ja, echt het kan: winkels kijken (èn dingen kopen)). En weer echte Ditewiggen humor zo hier en daar. Maar Taiwan is ook voor mijn broertje en zusje het land van hun roots! En dus was het woensdag Taiwan-family-day voor Jorick en Melissa. 's Middags hadden we een afspraak op kantoor bij Christian Salvation Service (CSS), een ander kindertehuis in Taiwan. Het is opgericht door een Amerikaanse, Paula (en die is nog steeds directrice daar). Maar we waren daar voor de meeting met Jorick zijn familie (birth-mother, tante en oom). En we hadden een social workster die voor ons vertaalde. Drie jaar geleden heeft hij zijn familie ook al ontmoet (toen was ook oma erbij). En het was goed om iedereen weer te zien. De eerste opmerking voor Jorick: je bent nog langer geworden... Alles ging verder goed met zijn moeder en hij heeft een oom die compleet voetbalfan is. Maar er moet nog wel het een en ander gebeuren voor een beter Taiwanees team, dus of Jorick misschien niet naar Taiwan kon komen. De grootste overeenkomst tussen Jorick en zijn birth-mother is hun mond (die is zo goed als hetzelfde, erg leuk om te zien). Het bleef bij een uurtje, maar het voelde goed. Na wat eten bij de Taipei101 (hele lekkere cupcakes), richting Cathwel in Shenkeng voor de meeting met Melissa haar birth-moeder. Spannend, want voor mijn zusje de eerste ontmoeting! De verassing was dat Melissa niet alleen haar moeder kon ontmoeten, maar dat ook haar oma en twee halfbroertjes. Een medewerkster van Cathwel hielp ons bij de vertaling. Maar de eerste ontmoeting was vooral kijken en zoeken naar (en het vinden van) overeenkomsten bij elkaar. Samengevat een mooie ontmoeting met een moeder die zelf ook nog een beetje Engels sprak. Foto's van de ontmoeting van Jorick en Melissa de ontmoeting zet ik niet op de blog, omdat dat misschien voor de birth-families niet fijn is. Donderdag heb ik met de Ditewiggen weer even toeristje gespeeld: naar Chiang Kai-Shek memorial geweest. En daar de wisseling van de wacht gezien. Hoewel zwaar toeristisch, blijft het toch best impressive om de heren op de seconde gelijk te zien marcheren/stampen met wapen. En het is toch ook het vermelden waard dat wanneer de heren op 'hun blok' staan, hun pakken nog even rechtgetrokken worden door iemand van de security. De volgende dag was voor de Ditewiggen vooral wacht-dag (want: 's avonds pas vliegen). Dus moet je iets te doen hebben. Melissa en ik zijn naar de kapper geweest. Eéntje waar (zij het een beetje) Engels gesproken werd. Ik een (kleine) knipbeurt, zusje wat langer in de stoel voor een haarkleurtje (zie foto's voor resultaat). En terwijl mijn Nederlandse familie in de taxi richting het vliegveld zat, had ik 's avonds afgesproken met mijn derde zus (die in Taipei woont) en haar vriend (plus zus en vriendin) om naar Yamingshan National Park te gaan. Maar eerst een hapje eten bij een pasta restaurant. Super lekker (en bijna als in Italië, echt waar). Van het park zelf heb ik niet zoveel gezien, wel genoten van het uitzicht over een zee van lichtjes (Taipei) met een pot fruit thee erbij. Na een nachtje bij m'n zus slapen naar de Taipei World Design Expo geweest met de hele club. Heel erg druk (zie foto), maar wel erg leuk (ook vanwege mijn communicatievak (ja, mag ik nu zeggen, nu ik afgestudeerd ben). Maar ik ga nu een tas inpakken, want morgen vertrek ik voor een weekje naar het zuiden van Taiwan. Kaoshiung, Kenting en Tainan staan op de planning. En dat ga ik niet alleen doen, want een nicht van mij gaat mee (tja, familie in Taiwan resulteert wel eens in verrassingen). Tot mijn volgende blog!