Mijn laatste dagje Taiwan begon vroeg. Om half 7 ging mijn wekker om de laatste dingen in te pakken en mijn kamer op te ruimen voor vertrek. Toen m'n kamer leeg en opgeruimd was, was het tijd om mijn sleutel af te geven bij de nursery (en ook nog even een blik op de baby's te werpen). Om acht uur stonden mijn derde zus en haar vriend mij al op te wachten om me nog wat Taiwan spots te laten zien (naar Hsinchu zijn we uiteindelijk niet meer gegaan, te druk geloof ik). We begonnen in Yingge, een plaatsje 20km te zuiden van Taipei en bekend van de keramiek die er vandaan komt. En dus is daar ook een museum aan gewijdt. Het museum verraste vooral met de verwerking van keramiek in een motorblok en in een ruimtevaartstelsel.

De rest van mijn familie (ouders en jongste zusje) ontmoetten we halverwege op weg naar Sanxia. Een plaatsje waar we een tempel bezocht hebben en een rondje hebben gemaakt door 'old street' (wat gelijk staat aan Taiwan snacks (croissants, Taiwan style en mega kroepoek) en (toeristische) winkeltjes kijken).
Daarna nog even in een department store gehangen (het regende en dan ga je dus naar een departmentstore).

Om een uur of zes waren we al op het vliegveld, veelste vroeg (mijn vlucht ging pas na 10-en) maar beter dan te laat. Op het vliegveld ontmoetten we mijn oudste zus (met haar vriend) en mijn neef. Met het hele gezelschap gaan eten (nog één keertje echte bubble tea voor mij). Daarna mijn bagage ingechecked (met 23,5 kg, echt het max gewicht). En toen begon het wachten. Die tijd hebben we vooral wat pratend en lachend om momenten doorgebracht. Nadat we nog even een kleine fotoshoot hadden gedaan met iedereen, was het om een uur of half tien toch echt tijd om gedag te zeggen. Dat wordt met elke reis toch wat lastiger. Een paar traantjes rolden er wel en de mogelijkheid om te zwaaien werd tot het laatste moment gebruikt.
Bij het opstijgen van het vliegtuig zei ik in gedachten ook Taiwan gedag. Het land dat toch een klein beetje meer als een (tweede) thuis is aan gaan voelen. Maar natuurlijk ga ik nog een keer terug naar Taiwan, er wacht immers een familie op me daar (en het land zelf heeft nog altijd plekjes om te ontdekken).

Mijn terugreis met het vliegtuig ging een stuk sneller dan de heenweg, heerlijk veel geslapen. En nog één keertje van die vliegtuigmaaltjes genoten.
Wel een beetje raar dat ik nu het merendeel van de gesprekken in het vliegtuig (achter me bijvoorbeeld) weer kon verstaan...

De landing duurde even, maar ik was weer in Nederland. En die kennismaking was vooral wat frisjes qua temperatuur (de komende dagen maar weer even aan wennen, onder het genot van de prachtige herfstkleuren die ik toch nog even mee kan pakken).

Van de ene kant van de wereld naar de andere en van mijn ene lieve familie naar mijn andere lieve familie. Mijn papa en mama stonden mij met enorme balon op te wachten om weer naar huis te rijden. En qua verkeer vroeg ik me in de auto af waar toch al die scooters bleven...De teller bleef op twee steken en een stel fietsers.

Dit is dan mijn laatste blog, geschreven vanachter m'n bureautje waar zo'n tien weken geleden ook mijn eerste blog geschreven werd. De tijd is omgevlogen en ik heb genoten van Taiwan en vaak met een glimlach jullie lieve, leuke reacties gelezen (Thanks!).